BluesMachine (B) Blues 't Schallemaaj Ossenisse (NL) (19-01-2024) reporter & photo credits: Marcel info band: Bluesmachine info club: 't Schallemaaj © Rootsville 2024

Nog nagenietend van de schitterende prestatie van John Primer en Giles Robson maandag laatstleden, maakte ik mij klaar om het volgend optreden mee te pikken. Hiervoor diende ik wel naar het buitenland en meer bepaald naar Ossenisse, een klein dorp in de provincie Zeeland (Nederland) aan de oevers van de Westerschelde.
’t Schallemaaj is daar een vaste stek bij tal van Belgen uit de regio en er worden er ook verschillende optredens georganiseerd. Zo kregen ze vanavond BluesMachine over de vloer, toch wel dé revelatie van de laatste editie van Summerfest in Hamme. Vanavond zouden ze zich ook wagen aan een live opname, aanwezig zijn was dus de boodschap.

De band, die opgericht is rond frontman Patrick Haulez ofte beter bekend als “De Sido” was nog niet zo lang bezig en had een meer dan gesmaakt maiden optreden gegeven op de laatste Summerfest vorig jaar. De Sido is wat ze zeker en vast een “veteraan in het genre” mogen noemen, de man ademt gewoonweg blues. In deze nieuwe formatie zit wel wat talenten zo heb je Bart Mulders op gitaar, Wesley “DeWes” op gitaar, Stefaan “Bas” aan de bas of wat dachten jullie, Erik De Laet op drums en last but not least “Sister Heddie” – zang en percussie.

’t Schallemaaj is een lekkere bruine kroeg in het welbekende “Hol Van Pluto”. Gelukkige heb ik een goede GPS want anders had ik het waarschijnlijk niet gevonden. Misschien vandaar dat de massa de weg naar daar niet had gevonden. Matig gevuld maar dat mocht de pret niet bederven want de aanwezigen hadden er duidelijk zin in. Het gerstenat werd, bij sommigen althans, niet met mate genuttigd. Maar kom, ik was niet gekomen om te drinken maar wel voor de muziek en de band ging op tijd van start met ‘One Way Out’ van The Allman Brothers, gevolgd door ‘Taxi’. Dit klonk al goed om te starten.

Niveau een stukje omhoog met het gekende ‘Stormy Monday Blues’ van T-Bone Walker. Hier was alvast een rol weggelegd voor Wesley en Bart. Deze twee stringbenders zijn een aanzienlijke aanwinst voor de band en halen het niveau stevig omhoog.

’t Schallemaaj is een lekkere bruine kroeg in het welbekende “Hol Van Pluto”. Gelukkige heb ik een goede GPS want anders had ik het waarschijnlijk niet gevonden.

Misschien vandaar dat de massa de weg naar daar niet had gevonden. Matig gevuld maar dat mocht de pret niet bederven want de aanwezigen hadden er duidelijk zin in. Het gerstenat werd , bij sommigen althans, niet met mate genuttigd. Maar kom, ik was niet gekomen om te drinken maar wel voor de muziek en de band ging op tijd van start met ‘One Way Out’ van The Allman Brothers, gevolgd door ‘Taxi’. Dit klonk al goed om te starten.

Niveau een stukje omhoog met het gekende ‘Stormy Monday Blues’ van T-Bone Walker. Hier was alvast een rol weggelegd voor Wesley en Bart. Deze twee stringbenders zijn een aanzienlijke aanwinst voor de band en halen het niveau stevig omhoog.

Veel bands met een zingende drummer vind je tegenwoordige niet zo, maar met Erik De Laet, hadden ze er wel eentje in huis. Buiten het feit dat de man een stukje overweg kan met de drumsticks blijkt hij ook een zeer aangename stem te hebben, wat we bij ‘Tuff Enuff’ van de Fabulous Thunderbirds, hebben kunnen ondervinden.

De band bleef bij de T-Birds met ‘Wait In Time’, alvorens het welbekende “The Thrill Is Gone” van BB King aan te zetten. Altijd gevaarlijk om zo’n monument te willen brengen maar ze brachten het er goed van af, ook dankzij het steengoede gitaarwerk van Bart en Wesley. Met ‘Early In The Morning’ kregen we zowaar een song van eigen hand, waarna de eerste set werd afgesloten met ‘HooDoo’. Het eerste deel was alvast geslaagd en zeer aangenaam. De band hangt goed aan elkaar en “De Sido” leidt zijn troepen zoals het moet.

De ritmesectie staat pal, en Sister Heddie brengt subtiele backings wanneer het moet. We wisten dat we een avond met veel covers zouden krijgen, maar wanneer deze niet klakkeloos worden nagespeeld en de band een eigen tintje erin brengt, dan heb ik niks tegen een goede ouderwetse cover en dat was hier zeker en vast het geval. Nice !

Na een heel korte pauze trok Sido de boel in gang met het swingende ‘Let The Good Times Roll’ en een knappe versie van SVR’s ‘Texas Flood’, met alweer een dikke pluim voor het gitaarwerk. De trein denderde lekker verder met ‘Teeny Weenie Bit’, ‘Tore Down’ (Freddie King) en ‘Why I Get Up’. Het klonk zoals het moest klinken zo ook hun versie van de ‘T-Bone Shuffle’ en wat te denken van hun eigen bewerking van ‘Everyday I Have The Blues’? Knap werk. Stilaan kwamen we aan het einde van de avond toe met ‘Marie Anne’ van Ray Charles en een kleine sing-a-long met ‘Mustang Sally’.
Iedereen tevreden en toen de Sido dacht te mogen beschikken, was dat buiten de waard gerekend, want de aanwezigen wilden er nog eentje “for the road”. Na een korte beraadslaging kregen we nog ‘Flip, Flop And Fly’ op onze boterham wat een ideaal nummertje was alvorens huiswaarts te trekken.

Het was alvast een zeer leuke avond, met een band dat op korte tijd serieuze vooruitgang heeft geboekt. Ik denk dat iedereen die aanwezig was zich heeft geamuseerd en dat is het belangrijkste. Ideaal begin van het weekend mijn gedacht.

Marcel